Hz. Muhammet, atı Burak ile bir gece Mirac'a çıkar. Cenab-ı Hak ile 90 bin

 

kelam konuşur. Bunun 30 bini sırrı hakikat olup Hz. Ali'de kalır.

 

Miraç'ta Hz. Muhammet'e; süt, bal ve elma verildiği rivayet edilir. Bal aşka, süt

 

sevgiye elma ise dostluğa işaret eder.

 

Muhammet, Mirac'a çıkarken yoluna bir kükremiş aslan çıkar. Aslan yolunu

 

keser. Gaipten bir ses (nida) gelir. "Parmağındaki yüzüğü aslanın ağzına

 

atması" istenir. Muhammet böyle yapar aslan sakinleşir, yoluna devam eder.

 

Muhammet, Cenab-I Hak ile görüştükten sonra şehre döner. Yolda bir dergâha

 

rastlar.

 

Merak edip gidip kapısını çalar. İçerdeki ses; "Kimsiniz?" der. Muhammet ise;

 

"Ben peygamberim içeriye girmek istiyorum" der. Kapı açılmadan içerden

 

gelen ses; "Peygamberliğini git ümmetine yap. Bizim aramıza peygamber

sığmaz" der.

 

Hz. Muhammet kapıdan ayrılıp yürümeye başlayınca gaipten gelen ses

 

ayrılmamasını kapıyı yeniden çalmasını ama yanıtı farklı vermesini söyler.

 

Muhammet yine kapıyı çalar: İçerden yine; "Kimsiniz" diye sorulur. Bu kez Hz.

 

Muhammet; "Bende sizden biriyim. Bir insanım. Sizi görmek istedim" der. Bu

yanıttan sonra kapı açılır.

 

Muhammet içeri alınır. İçerden "Hoşgeldin sefa getirdin, uğur getirdin" diyerek

 

karşılarlar. Hz. Muhammet içerde oluşmuş bir meclis görür. Hatta sayımını da

 

içinden yapar. Tam 39 kişi vardır. Üstelik bu meclis kadın ve erkeklerden

oluşmuştur. Bunların 22'si erkek 17'si kadındır.

 

Muhammet' yer gösterilir. O'da gösterilen yere oturur. Hz. Ali'de meclistedir.

Muhammet tesadüfen Ali'nin yanına oturur.

 

Hz. Muhammet sorar. "Size kimler denir?" der. "Bize Kırklar denir" diye yanıt

alır. "Ama burada 39 kişi saydım" der. "Selman-ı Pak Can Parstadır"denir.

 

"Peki sizin ulunuz, büyüğünüz, küçüğünüz kim" diye sorar Hz. Muhammet.

Gelen yanıt şöyle olur: "Bizim küçüğümüz, büyüğümüz yoktur. Küçüğümüz de

uludur, büyüğümüz de uludur. Birimiz kırkımız, kırkımız birimizdir" denir.

 

Bunun üstüne Muhammet meclisten bunu kendilerine kanıtlamalarını söyler. O

sırada Ali kolunu uzatır ve gömleğini sıyırır. İçlerinden biri "destur" diyerek

bıçağın ucu ile kolunu hafif kanatır. Kolundan bir damla kan akar. Onu, her

can'ın kolundan birer damla kanın gelmesi izler. 40. canın bir damla kanı da

pencereden içeri gelir. Bu ise Selman-ı Pak'ın kanıdır.

Sonra Hz. Ali kolunu bağlar, hepsinin kanaması durur.

 

Selman-ı Pak, Parstan dönüşte bir üzüm tanesi getirir. O'nu Hz. Muhammet'e

verir ve bölüştürmesini ister.

Muhammet verilen kapta üzüm tanesini ezer, çıkan dem meclisteki kadın erkek

canlara dağıtılır. Kırklar üzüm suyunu içerler. Hep birlikte mest olurlar.

 

"Ya Allah" deyip semah dönerler.

Hz. Muhammet'te onlara katılır. Büyük bir coşku ile vecd halinde semah

dönülürken Hz. Muhammet'in başından sarığı (imamesi) düşer. Kırk parçaya 

bölünür.

Kırklar parçaları bellerine bağlarlar, kemerbest olurlar. Hz. Muhammet, Kırklar

Meclisi'ne pirlerini sorar. "Pirimiz Ali'dir" derler. Böylece, Hz. Muhammet, Ali'nin

de orada olduğunu öğrenmiş olur.

 

Ali, Hz. Muhammet'in yanına gelir. Hz. Muhammet Ali'nin parmağında, Mirac'a

giderken "aslana" verdiği yüzüğü (hatemi) görür. Ali'ye sarılır, O'nu bağrına basar 

 

 

Biz kırklarız taptığımız Ali’dir

Kırkımızın herbiri cömert velidir

Şah-ı Merdan cümlemizden uludur

Medet Allah, ya Muhammed, ya Ali

 

Kırklar meydanına vardım

Gel beri ey can dediler

İzzet ile selam verdim

Gir işte meydan dediler

 

Kırklar bir şerbet içtiler

Can ile baştan geçtiler

Cezbe-i aşka düştüler

Ettiler kırklar semahı